[OS] Barista Jinyoung NC17 #ลซแก้บน ll #NiorBam

Story :: Barista Jinyoung

Couple :: #NiorBam

Rate :: NC17
Hashtag : #ลซแก้บน

Note :: ฟิคแก้บนที่กัซได้รับรางวัล GDA ใครอ่านแล้วอยากเม้นสามารถเม้นข้างล่างได้เลย ปล.สตอรี่ฟิคสั้นนี้ไม่น่ามีอะไรนอกจากความหื่นของชายปาร์ค เราเตือนคุณไว้ด้านบนแล้วนะว่าเป็นเอ็นซี ไม่ชอบอย่าอ่านจบนะ :D

                "แบมแบมอา มาช่วยตรงนี้หน่อยสิ"

                เสียงเรียกของผู้จัดการร้าน Sweet & Party ที่แบมแบมเป็นหนึ่งในพนักงานเสิร์ฟในร้านดังขึ้นก่อนที่ร่างเล็กจะวิ่งจากด้านหน้าร้านไปหลังร้าน

                "มีอะไรหรอครับ ผู้จัดการ?"

                "ช่วยหยิบกล่องนี้ให้หน่อยสิ" ผู้จัดการวัยกลางคนชี้ไปที่กล่องกระดาษซึ่งวางอยู่บนพื้นไม่ไกลจากเค้านักทำให้ร่างเล็กต้องเดินเข้าไปเพื่อยกมันขึ้นมา ดวงตาของผู้จัดการร้านกวาดดูร่างเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้า แม้ร่างกายของแบมแบมจะเป็นผู้ชายแต่หุ่นที่ดูผอมเพรียวและบอบบาง ใบหน้าที่หวานเสียกว่าผู้หญิงบางคนซะอีก ไหนจะบั้นท้ายงามๆนั้นอีกละ

                หึหึ เสร็จฉันแน่พ่อหนุ่มน้อย

                "ผู้จัดจะให้ไปวางไว้..อ๊ะ จะทำอะไรนะครับ" แบมแบมที่กำลังจะถามหาสถานที่ของผู้จัดแต่ต้องถูกผู้จัดการร้านดันร่างเค้าไปจนติดพื้นเย็นเฉียบ ชายวัยกลางคนขึ้นคร่อมร่างเล็กทันทีก่อนที่จะจัดการปลอดเสื้อเชิ้ตที่อีกฝ่ายสวมใส่อยู่ร้อนรน

                "เป็นของพี่เถอะแบม"

                "ปล่อย! ปล่อยนะเว้ย"

                แบมแบมดิ้นรนเอาตัวรอดสุดชีวิตแต่กลับไม่ได้ผลเท่าไหร่ ก็ดูขนาดตัวของคนบนร่างเค้าสิ ตัวใหญ่อย่างกับยักษ์

                แกร๊ก

                ประตูห้องเปิดออกพร้อมด้วยร่างสูงของปาร์ค จินยองที่ชะโงกหน้าเข้ามาดูหลังจากได้ยินเสียงโครมครามหลังร้าน เค้าเห็นผู้จัดการของเค้าขึ้นคร่อมอยู่บนร่างของใครคนนึง

                เดี๋ยวนะ...นั้นมันแบมนี่

                "ทำอะไรนะ!!"

                ฝ่าเท้าแกร่งถีบเข้าไปที่ร่างของชายวัยกลางคนเต็มแรงก่อนร่างของผู้จัดการจะปลิวไปตามแรงที่จินยองถีบ ร่างเล็กรีบลุกขึ้นยืนก่อนขยับไปยืนอยู่หลังแบมแบม ฝ่ามือเล็กกำเสื้อของตัวเองที่หลุดรุ่ยจนมองเห็นเนื้อหนังมังสาของคนตัวเล็ก จินยองยกมือขึ้นกั้นร่างของแบมแบมก่อนจดจ้องที่ผู้จัดการวัยกลางคนที่ลุกขึ้นมาจากพื้น

                "แก..."

                "ผมขอไล่คุณออก"

                เสียงเย็นของจินยองดังขึ้นทำให้ผู้จัดการร้านขมวดคิ้วพลางหัวเราะราวกับเรื่องที่ได้ยินเป็นเรื่องขบขัน

                "เป็นแค่บาริสต้ามีสิทธิ์มาไล่ผู้จัดการร้านออกด้วยหรอ"

                "ถ้าผมเป็นบาริสต้า...กับเจ้าของร้านละ"

                "อย่ามาตลก"

                "ไม่เชื่อก็ตามใจ ต่อไปนี้ห้ามมาเหยียบร้านนี้อีก ฉันจะขึ้นแบล็กลิสต์แก!" จินยองกล่าวอย่างอาฆาตก่อนหญิงสาวคนนึงจะเดินเข้ามาในร้านก่อนมองเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างงุนงง

                "นี่มันอะไรกัน?"

                "คุณซอนมีครับ ไอ้เด็กเนี่ยมันมาแอบอ้างว่าเป็นเจ้าของร้านครับ ไล่มันออกเลย" ผู้จัดการรีบวิ่งเข้าไปประจบหญิงสาวที่เข้ามาใหม่ทันทีทำเอาจินยองแอบขำในใจ

                "ใครแอบอ้าง?"

                "ไอ้เด็กนี่สิครับ"

                "จินยองเนี่ยนะ? ก็ถูกแล้วนี่ เค้าเป็นเจ้าของร้านนี้"

                "ห้ะ!" หน้าของผู้จัดการร้านซีดเผือกทันทีก่อนจะรีบถลาไปหาร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าเค้าและเกาะขาอย่างอ้อนวอนทันที "อย่าไล่ผมออกเลยนะครับ จะไม่มีเรื่องแบบนี้อีกแน่นอน"

                "เสียใจด้วย ผมไล่คุณออก"

                "...."

                "กฎข้อแรกของร้านนี้จำไม่ได้หรอ?"

                "..?"

                คนตัวเล็กขมวดคิ้วก่อนไล่ความทรงจำในหัวตัวเองรวมถึงผู้จัดการร้านด้วย กฎข้อแรกของร้านแห่งนี้...

                "ห้ามแตะเด็กของเจ้าของร้าน" จินยองเอ่ยทีละคำช้าๆก่อนจดจ้องไปที่ผู้จัดการร้านด้วยสายตาดุดัน ชายวัยกลางคนสะดุ้งเฮือกเพราะนึกออกพร้อมๆกัน เค้ายังเคยขำกฎของนั้นทันทีแถมยังแอบแซวซอนมีเรื่องนี้ด้วยนี่หน่า ทำไมตอนนี้ถึงลืมนะ

                และเค้าก็ไม่รู้ด้วยว่าแบมแบมเป็นเด็กของจินยอง

                "ผม...ไม่รู้จริงๆว่านี่เป็นเด็กของคุณ"

                "ต่อให้ไม่ใช่เด็กของฉัน แกก็ไม่มีสิทธิ์ข่มขืนใคร เก็บของและออกจากร้านไปได้แล้ว" จินยองเอ่ยเสียงเย็นๆก่อนหันหลังเตรียมเดินออกไปแต่เสียงตวาดของคนด้านหลังทำให้เค้าต้องหันกลับไปมอง

                "เออดี! ก็ไม่อยากอยู่ซักเท่าไหร่หรอกไอ้ร้านแบบนี้"

                "งั้นหรอ...แล้วอย่าสะเออะเอาเท้าสกปรกของแกไปเหยียบที่ร้านของฉันและบริษัทในเครือของฉันอีกละ"

                บริษัทในเครือ?

                "เตรียมตัวเจอกับขุมนรกได้เลยนะ ฮง โซจิน"

                จินยองโอบไหล่ร่างเล็กที่ตอนนี้เค้าจัดการใส่กระดุดให้เรียบร้อยแล้วพร้อมคลุมสูทให้แบมแบมเพื่อไม่ให้เห็นเสื้อที่หลุดรุ่ยด้านใน

                "ดะ..เดี๋ยวครับ!!"

                เสียงของผู้จัดการวัยกลางตะโกนเรียกแต่ก็ไม่ได้รับความสนใจจากปาร์ค จินยองเลยแม้แต่น้อย ฝ่ามือใหญ่กุมมือคนตัวเล็กและออกแรงดึงออกไปจากร้านก่อนพาเข้าไปยังห้องแต่งตัวโดยไม่ลืมกำชับให้พนักงานห้ามเข้ามาจนกว่าจะได้รับอนุญาติจากเค้า ประตูห้องแต่งตัวปิดลงพร้อมด้วยหมุนกลอนประตูห้องให้ล็อคก่อนเดินไปหาคนตัวเล็ก

                "เป็นไง เจ็บตรงไหนไหม?"

                "ผมปวดที่หลังนิดหน่อย สงสัยจะโดนพี่ผจกกระแทกกับพื้นแรงไปหน่อย"

                "หนอยยยย ไอ้บ้านั้น!" จินยองกัดฟันพลางพึมพำลอดไรฟังอย่างเดือดดาดแต่แบมแบมกลับคว้าแขนไว้เป็นเชิงห้ามก่อนคลี่ยิ้มให้อีกฝ่าย

                "แบมโอเคน่า"

                "นายไม่เป็นไรแน่นะ"

                "แน่สิห้ะ แบมสบายมาก"

                ดวงตาเรียวสบตาเข้ากับดวงตาเล็กก่อนที่ฝ่ามือหนาจะกุมมืออีกคนอย่างปลอบประโลม นิ้วโป้งของจินยองเกลี่ยบนหลังมือของแบมแบมอย่างแผ่วเบาจนทำให้คนตัวเล็กรู้สึกจักจี้

                "โอเค ถึงเวลาแล้ว"

                "เวลาอะไรหรอครับ?"

                "เวลาลบกลิ่นสาปผู้ชายคนอื่นนะสิ" จินยองคลี่ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์จนคนตัวเล็กผงะพร้อมกับถอยหลังไปชนตู้ล็อคเกอร์ด้านหลัง

                "เออ...เอาจริงหรอพี่จินยอง"

                "เอาจริง"

                "คิดดูอีกทีน้า"

                "คิดอีก 10 รอบก็จะตอบเหมือนเดิม"

                "ที่ห้องได้ไหมอ่า"

                "พี่ไม่ไหวแล้วแบม" คำพูดสุดท้ายของจินยองจบลงก่อนจะประชิดคนร่างเล็กทันที ริมฝีปากหยักประกบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มของอีกฝ่ายโดยที่นิ้วเรียวของจินยองปลดกระดุมเสื้อของคนตัวเล็กไปด้วย แบมแบมไม่ได้มีท่าทีขัดขืนอีกฝ่ายเลยแต่กลับใช้แขนเรียวของตัวเองโอบรอบคออีกฝ่ายไว้อย่างโหยหาย

                อุณหภูมิในร่างกายร้อนขึ้นตามลำดับเพราะอารมณ์รักของทั้งคู่เริ่มพุ่งทะยานสูง เสื้อเชิ้ตของคนตัวเล็กหลุดลงจากไหล่ไปกองอยู่บนพื้นเผยให้จินยองเห็นอกเนียนขาวของคนตัวเล็ก ริมฝีปากจินยองผละออกจากปากคนตัวเล็กมายังต้นคอระหงส์ที่ตอนนี้เรียบเนียนและไม่มีรอยอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว ปากร้อนครอบลงไปบนผิวหนังเย็นเชียบของร่างเล็กก่อนจะดูดขบเบาๆจนเกิดเป็นรอยแดง

                "อ๊ะ..."

                คนตัวเล็กครางออกมาอย่างแผ่วเบาด้วยความเสียวซ่านไปหมดทั้งตัว จินยองยังคงง่วนอยู่ที่คอคนตัวเล็กสร้างรอยไว้รอบทั้งแผงอกคนตัวเล็กเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ ฝ่ามือเล็กได้แต่เกาะร่างสูงไว้เพื่อเป็นที่พักพิงไม่ให้ทรุดลงไปกองอยู่ที่พื้น

                เมื่อสำรวจบริเวณแผงอกจนพึงพอใจแล้วจินยองจึงไล่ลงมายังตุ่มไตสีน้ำตาลที่อยู่ถัดลงมา ลิ้นร้อนเลียรอบๆตุ่มไตอย่างแผ่วเบาแต่กลัวเรียกเสียงครางหวานจากคนด้านหน้าเค้าได้ดี ฝ่ามือเล็กสั่นระริกด้วยความรู้สึกด้านในที่ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จินยองดูดดุนยอดอกของคนตัวเล็กเพื่อเล้าโลมให้คนตัวเล็กรู้สึกดีที่สุดและที่สำคัญ

                เค้าชอบที่จะฟังเสียงหวานของคนตัวเล็กมากๆ

                "พะ..พี่จินยอง อืมมมม" แบมแบมพยายามที่จะพูดเรื่องที่เค้าคิดแต่เสียงกลับขาดหายเมื่อจินยองโลมเลียแถวยอดอกของเค้าซ้ำไปซ้ำมา

                "มีอะไรหรอ?"

                "ที่เก้าอี้.."

                ร่างเล็กพยายามรวบรวมเป็นคำพูดให้มากที่สุด นิ้วเรียวเล็กชี้ไปที่ม้านั่งยาวของพนักงานในห้องพักที่ตั้งเด่นอยู่กลางห้องเลย จินยองเห็นดังนั้นจึงช้อนร่างของแบมแบมขึ้นมาพลางเดินมาวางบนพนักเก้าอี้อย่างแผ่วเบาก่อนจะขึ้นคร่อมร่างเล็กเอาไว้ ริมฝีปากหยักสัมผัสลงบนหน้าผากของร่างเล็กอย่างอ่อนโยนก่อนจะกลับไปจัดการทำสิ่งที่เค้าทำค้างไว้ต่อ

                "อื้มมมมมม"

                แบมแบมพยายามกลั้นเสียงร้องของตัวเองให้มากที่สุดเพราะกลัวดังออกไปนอกร้านแต่ตอนนี้จินยองเริ่มลากลิ้นร้อนลงมาซุกซนใกล้ๆกับแก่นกายของเค้าแล้ว กางเกงสแล็คสีดำถูกปลดออกก่อนโยนไปข้างๆพร้อมกับกางเกงในตัวจิ๋วของแบมแบม แบมแบมน้อยเด้งขึ้นมาผงาดอยู่ตรงหน้าของจินยองก่อนที่จะโดนริมฝีปากของจินยองจุฟลงไปทีนึง

                "พี่จินยองอย่าแกล้งดิ อ๊ะ" แบมแบมบ่นงึมงำพลางมองคนที่อยู่บนร่างของตนเองแต่ไม่ทันไรแบมแบมน้อยก็โดนจินยองจัดการกลืนกินไปเสียแล้ว ริมฝีปากของจินยองครอบครองแบมแบมน้อยไว้ก่อนขยับขึ้นลงเป็นจังหวะจนคนตัวเล็กบิดไปมาด้วยความเสียวซ่าน

                "อิ๊ อ๊ะ อ๊า"

                เสียงครางหวานดังไปทั่วทั้งห้องอย่างควบคุมไม่ได้เหมือนอารมณ์พุ่งทะยานมาจนเกือบแตะฝั่งฝันแล้ว แบมแบมกำขอบเก้าอี้แน่นเหมือนต้องการระบายความรู้สึกที่มีให้ออกไป

                "อ๊ะ พะ..พี่จิน อ๊ะ ยอง แบมจะเสร็จ อ๊า~"

                น้ำรักสีขาวขุ่นถูกพ่นเข้าไปในโพรงปากของจินยองจนล้นทะลักออกมาด้านนอก จินยองจัดการกลืนกินสิ่งที่อยู่ในปากของตนไปจนหมดก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกเพื่อเตรียมออกศึกบ้างหลังจากที่ทำให้คนตัวเล็กได้สบายตัวก่อนแล้ว

                ร่างเล็กนอนหอบหายใจถี่อยู่ก่อนจะมองอีกฝ่ายที่เริ่มจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองแล้วเหมือนกัน

                "ตาพี่บ้างแล้วนะ ตัวเล็ก"

                "อืม" เสียงครางรับเบาหวิวของแบมแบมก่อนที่จินยองจะจัดการขึ้นคร่อมร่างของตัวเล็กอีกครั้ง นิ้วเรียวยาวสอดแทรกเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มของแบมแบมก่อนเพื่อเบิกทางให้คนตัวเล็กไม่เจ็บมาก แบมแบมกำมือพลางหลับตาแน่นเพราะความเจ็บปวดที่แล่นแปร๊บเข้ามา

                "จะ...เจ็บอ่ะ"

                จินยองไม่พูดอะไรมาเค้าโน้มตัวไปหาคนตัวเล็กก่อนจะหยอกล้อกับยอดอกของแบมแบมอีกครั้งเพื่อผ่อนปรนอาการเจ็บของแฟนเค้า เสียงครางหวานดังขึ้นมาอีกครั้งก่อนแบมแบมน้อยจะลุกผงาดขึ้นมาด้วยเช่นกัน แบมแบมได้รับความรู้สึกเสี่ยวซ่านจนลืมความเจ็บด้านล่างไปพอรู้ตัวอีกทีนิ้วที่สามของจินยองก็ถูกสอดใส่เข้ามาสำเร็จแล้ว

                "อ๊ะ อ๊ะ อ๊า"

                จินยองที่แช่นิ้วไว้ซักพักเริ่มกวาดนิ้วเรียวยาวของตัวเองไปมารอบช่องทางอ่อนนุ่มของตัวเล็กก่อนที่นิ้วของเค้าจะไปสัมผัสโดนบริเวณนึงทำให้คนตัวเล็กครางหวานดังกว่าเดิม จินยองกดตรงจุดนั้นซ้ำๆเล่นเอาแบมแบมครางไม่หยุดจนร่างเล็กเด้งขึ้นมาโอบรอบคอจินยองพลางจิกนิ้วลงบนแผ่นหลังกว้างของอีกฝ่าย

                "อ๊ะ อ๊ะ พี่จินยอง"

                เมื่อจินยองเห็นว่าร่างเล็กพร้อมรับบางสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วทั้งสามของเค้าแล้ว ร่างสูงจึงดึงนิ้วเรียวออกจากช่องทางของคนตัวเล็กก่อนจะจัดการจ่อแก่นกายที่ขยายเต็มตัวของเค้าเข้ากับปากทางอ่อนนุ่มตรงหน้า จินยองค่อยๆกดร่างลงไปช้าๆอย่างนิ่มนวลที่สุดเท่าที่ทำได้แต่ไม่ว่าจะทำยังไงแบมแบมก็ยังคงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอยู่ดี

                "โอ๊ยย เจ็บอ่ะ!"

                จินยองโน้มใบหน้าเข้าไปประกบจูบกับแบมแบมเพื่อกันไม่ให้เสียงร้องดังออกไปด้านนอกโดยมือที่วางอยู่ก็ปรนเปร่อแผงอกเล็กของอีกฝ่าย แบมแบมที่เริ่มผ่อนคลายลงจึงทำให้แก่นกายขนาดใหญ่สามารถขยับเข้าไปต่อได้จนสุด จินยองยังคงแลกจูบกับร่างเล็กนิ่งโดยที่ด้านล่างของเค้ายังคงไม่ขยับ

                รอให้ตัวเล็กพร้อมเค้าถึงจะขยับ

                แบมแบมที่ถอนริมฝีปากออกจากจินยองก่อนหอบหายใจถี่เพราะหายใจตามอีกฝ่ายไม่ทัน ใบหน้าคนตัวเล็กแดงก่ำทำให้ยิ่งเซ็กซี่มากจนจินยองแทบคลั่ง แก่นกายขนาดใหญ่เริ่มขยับเล็กน้อยเพื่อรอดูปฎิกิริยาคนตัวเล็ก..แบมแบมสะดุ้งเฮือกแต่ไม่ใช่เพราะความเจ็บแต่เป็นเพราะความเสี่ยวซ่านเสียมากกว่า เสียงครางหวานดังเข้าหูจินยองอีกครั้งทำให้ร่างสูงขยับแก่นกายเข้าออกเป็นจังหวะได้อย่างไม่กังวล

                เสียงม้านั่งในห้องสั่นสะเทือนพร้อมกับร่างของคนตัวเล็กที่ตัวโยนตามแรงที่จินยองสอบสะโพกเข้าหา เสียงครางหวานยังไม่หยุดเลยแม้แต่น้อยจนจินยองต้องประกบปากจูบเป็นระยะๆเมื่อเสียงของแบมแบมดังจนจะสามารถออกไปข้างนอกได้ อารมณ์ดิบของทั้งคู่พุ่งทะยานไปไกล ร่างของทั้งสองหลอมรวมกันเป็นหนึ่ง จินยองขยับสะโพกเข้าออกเร็วขึ้นเมื่ออารมณ์ของเค้าใกล้ฝั่งฝันโดยฝ่ามือแกร่งก็ช่วยจัดการแบมแบมน้อยไปด้วยพร้อมกัน

                "อึก อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พะ...พี่จินยอง"

                "อ๊ะ อืมมมมมม แบม"

                เสียงครางของทั้งคู่สอดประสานกันราวกับเครื่องดนตรีที่ช่วยกันสร้างบทเพลงขึ้นมาเพื่อความไพเราะ แบมแบมโอบรอบคอของจินยองไว้แน่นเมื่ออารมณ์ของตัวเองใกล้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว เพียงไม่นานหลังจากนั้นร่างของคนตัวเล็กก็กระตุกเฮือกก่อนปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเปรอะหน้าท้องของจินยองเต็มไปหมด

                เพียงแต่อีกคนยังไม่เสร็จเนี่ยสิ..

                จินยองเมื่อเห็นคนตัวเล็กเสร็จภารกิจของตัวเองแล้วเค้าจึงรัวสะโพกเข้าไปให้ถี่ยิบกว่าเดิม เสียงครางต่ำในลำคอของจินยองยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อเค้าเองก็ใกล้ฝั่งฝันเช่นกัน เพียงไม่นานจินยองก็ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นของตัวเองเข้าไปจนเต็มช่องทางรักของคนตัวเล็กก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนร่างคนตัวเล็ก

                "คนหื่น"แบมแบมดุอย่างไม่ได้จริงจังก่อนบีบจมูกคนเป็นแฟนอย่างหยอกล้อ

                "หื่นกับแบมคนเดียวรู้ป่าว"

                "ก็ลองไปหื่นกับคนอื่นดูสิ"

                "เด็กขี้หึง"

                "ไม่ให้หึงแฟนจะไปหึงใครละ"

                "นั้นสิเนอะ" จินยองพูดพลางยิ้มออกมาก่อนคว้ามือคนตัวเล็กไปกอบกุมไว้ก่อนจะประทับริมฝีปากตัวเองบนหลังมือของแบมแบมอย่างแผ่วเบา

                "พี่รักตัวเล็กนะ"

                "อืม แบมก็รักพี่"

                "แต่งตัวเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบายนะ"

                "ลุกไม่ไหวอ่ะ ช่วยหน่อยดิ" คนตัวเล็กได้ทีอ้อนอีกฝ่ายใหญ่เลยแต่เค้าก็ลุกไม่ไหวจริงๆนี่หน่า จินยองคลี่ยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนหยิบเสื้อผ้าบนพื้นมาจัดการใส่ให้อีกคนราวกับแบมแบมเป็นลูกของเค้า หลังจากแต่งตัวแบมแบมเรียบร้อยจินยองก็จัดการตัวเองให้เรียบร้อยเหมือนกันก่อนช้อนร่างเล็กขึ้นมาอุ้มพลางเดินออกไปจากห้องแต่งตัว

                "เดี๋ยวสิ นี่เราจะไปไหนกันเนี่ย?"

                "ยูคยอม ฝากเฝ้าร้านหน่อยนะ วันนี้ฉันมีธุระกับแบมทั้งวัน คิดว่าไม่น่าจะกลับร้านแล้ว"

                "ครับ พี่จินยอง" ยูคยอมรับปากอย่างยิ้มๆก่อนโบกมือลาแบมแบมเพื่อนสนิทของเค้าที่อยู่บนโอบแขนแกร่งของจินยองโดยไม่ลืมบอกลาพี่จินยองด้วยเช่นกัน

                "อย่ารุนแรงกับแบมนะพี่ ร่างมันยิ่งบางๆอยู่"

                ไม่รุนแรงหรอกยูค...แต่จะเอาให้หมดแรงเท่านั้นเอง :)